کد مطلب:316743 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:174
نوحه حضرت امام حسین بر بالین برادرش عباس
علمدار سپاهم ای برادر
شهید بی گناهم ای برادر
فلك آخر تو را از من جدا كرد
به هجران تو ما را مبتلا كرد
به هر غم یار و غم خوارم تو بودی
علمدار و سپهدارم تو بودی
تو در خون خفته من یاور ندارم
معین و محرمی دیگر ندارم
من آخر پادشاه ملك و دینم
در این صحرا غریب و بی معینم
به عالم جز من مظلوم بی یار
كسی نشیند شاهی بی علمدار
فراق اكبر رعنا جوانم
اگر چه كرده پیر و ناتوانم
ولی از مرگ تو پشتم شكسته
همه راه امیدم گشته بسته
دریغا دشمنانم شاد گشتند
ز قید درد و غم آزاد گشتند
پس از مرگ تو ای جان برادر
ندارم من دگر چون یار و یاور
یقین دارم كه زینب خوار گردد
اسیر فرقه ی كفار گردد
علم را نوبت دیگر به پا كن
ز جا برخیز و رو در خیمه ها كن
سكینه منتظر از بهر آب است
ز سوز تشنگی بی صبر و تاب است
تواند این زمین افتاده در خون
دریغا در وطن صغرای محزون
ز هجرت روز تا شب اشكبار است
به راه كربلا در انتظار است
از این غم «ذاكر» شوریده زار
چو باران اشك می ریزد ز رخسار [1] .
[ صفحه 156]
[1] همان، ص 215.